Nilay Mehta، دانش آموز هفده سالۀ دبیرستانی در Irvine به همره بازو و دست رباتیکش
Nilay Mehta قطعه به قطعۀ بازوی رباتیک را خود ساخته و پروژۀ خود را در بهار گذشته در سه نمایشگاه علمی مختلف به نمایش گذاشته است.
Nilay Mehta دانش آموز دبیرستانی اهل Irvine همیشه به آنجا آزمایشهای علمی در زمینۀ علم علاقه‌مند بوده است. بنابراین شاید عجیب نباشد که زمانی که این پسر هفده ساله به ایده‌هایی برای اجرای پروژۀ جشنوارۀ علوم فکر می‌کرد، به فکر ساخت یک بازوی رباتیکی افتاد و چهار ماه زمان برای ساختن آن و برنامه نویسی دست مصنوعی برای تقلید حرکتهای دست انسان صرف کرد.
ساختۀ وی تا کنون شش جایزۀ مهم از جشنواره های مختلف علوم دریافت کرده است. از جمله جایگاه سوم یک جشنوارۀ بین‌المللی در ماه می.
Nilay از کودکی به ساختن چیزهای مختلف علاقه‌مند بوده است. او در زمان کودکی قطعه‌های رایانه ها و ساعتهای قدیمی را باز می‌کرد تا ببیند چه چیزی می‌تواند با آن‌ها بسازد. او تابستانها را به ساختن وسایل سرگرم کننده مانند ماشینهای چوبی، پنکه و … می‌گذراند.
او تابستان گذشته شروع به تحقیق دربارۀ ایده‌های خود برای شرکت در جشنواره های علوم سال پیش رو کرد.
وی می‌گوید:
«من نمی‌دانستم در نهایت کدام مسیر را انتخاب خواهم کرد اما می‌دانستم می‌خواهم کاری در زمینۀ اندامهای مصنوعی انجام دهم. مشکلی که در این زمینه می‌دیدم آن بود که اندامهای مصنوعی ارزان قیمتی وجود ندارد.»
Nilay در طول زمان تحقیق و بررسی برای انتخاب یک پروژه دریافت که قیمت نهایی بازوهای مصنوعی بیشتر از ۳۵ هزار دلار می‌شود حال آنکه موتورها و قطعات چاپ سه بعدی مورد استفادۀ او جمعاً حدود ۲۶۰ دلار هزینه دارد.
وسیله‌ای که او ساخته به شکل یک ساعد و دست است و با فرمان صوتی کار می‌کند. کاربر می‌تواند با صحبت کردن در میکروفونی که به بازو متصل شده است حرکتهای خاصی را با دست مصنوعی اجرا کند.
Nilay می‌گوید: «شما با گفتن کلمۀ (قاشق) می‌توانید حالت دست را به شکلی تغییر دهید که مناسب گرفتن قاشق باشد. ضمن اینکه فرمانهای صوتی دیگری نیز برای اجرای حالتهای مختلف دست برای آن در نظر گرفته شده است.»
وی افزون بر حل مشکل قیمت اندامهای مصنوعی می‌خواست مشکل دیگری را که برخی از افراد قطع عضو شده درگیر آن هستند نیز حل کند و آن قابلیت ارتقاء اندام مصنوعی به شیوه ای آسان بود.
Nilay می‌گوید: «کودکان به علت در سن رشد بودن ناچارند اندامهای مصنوعی خود را هر شش تا هشت ماه یکبار عوض کنند.»
او ایدۀ خود را در ماه اکتبر نهایی کرد و یک ماه پس از آن را صرف چاپ سه بعدی قطعات نمود. او در ماه فوریه بازوی خود ر در یک جشنوارۀ محلی علوم که توسط بنیاد مدارد دولتی Irvine برگزار شده بود به نمایش گذاشت. وی پس از آن در جشنواره های مختلفی شرکت کرد و توانست رتبه های خوبی در آن‌ها کسب کند و مورد توجه داوران قرار گیرد. مثلاً یکی از داوران که دانشجوی دکترای مهندسی نرم‌افزار دانشگاه UC Irvine بود معتقد است بازوی Nilay قابلیت استفاده توسط بیماران را دارد چرا که قیمت تمام شدۀ بسیار مناسبی دارد. ضمن اینکه با رویکرد استفاده از چندین انگشت ساخته شده است.
Nilay امیدوار است بتواند روزی ساختۀ خود را برای استفادۀ همۀ معلولان به آن‌ها عرضه کند.
منبع: DailyPilot
