یادگیری ماشین برای کمک به راه رفتن با اسکلت بیرونی

Daniel Hillyer پس از سقوط از یک بالکن از ناحیه گردن دچار فلج اعضای بدن شد. امروز وی به کمک نخستین فناوری اسکلت بیرونی استرالیا بیش از ۲۰۰ متر را در شش دقیقه بپیماید. این نخستین نمونه از به کارگیری اسکلت بیرونی در استرالیا است و به بیماران کوادری‌پلژی امکان فعال کردن اعضای بدن را خواهد داد.  در ادامه این مقاله از مجله فناوری‌های توان افزا و پوشیدنی نگاهی خواهیم داشت به نخستین اسکلت بیرونی مناسب بیماران کوادری‌پلژی در استرالیا.

یادگیری ماشین برای کمک به راه رفتن با اسکلت بیرونی

در ابتدا Daniel Hillyer از اسکلت بیرونی Cyberdyne برای راه رفتن و تحرک اعضای بدن استفاد می‌کرد. وی به کمک همسرش، Maryanne Harris، یک استارت‌آپ با نام Robofit تاسیس کرد. آنان به دنبال گسترش فناوری اسکلت بیرونی در استرالیا بودند.

اسکلت بیرونی Cyberdyne در نخستین مرکز توانبخشی اسکلت بیرونی استرالیا

دو سال پس از سانحه بالکن و در سال ۲۰۱۲ بود که Daniel Hillyer از طریق یک کنفرانس در آلمان با اسکلت بیرونی Cyberdyne آشنا شد. چهار ماه بعد وی با سفر به ژاپن از محصولات این شرکت دیدن کرد. استفاده از اسکلت‌های بیرونی Cyberdyne در طی سه هفته نتایج بسیار خوبی برای وی به همراه داشت.

نه سال بعد این زوج به کمک Therapeutic Goods Administration و با همکاری شرکت سازنده اسکلت بیرونی Cyberdyne در ژاپن توانستند استارت‌اپ Robofit را برای به کارگیری اسکلت‌های بیرونی بناکنند.

بیماران آسیب نخاعی تمایلی به برگشت به بیمارستان برای توانبخشی ندارند

به گفته Maryanne Harris فناوری‌هایی از این دست تنها در بیمارستان‌ها حضور دارند. اما مخاطبان استارت‌اپ Robofit در دل اجتماع زندگی می‌کنند. به واقع رجوع به بیمارستانی که فرد ۱۰ ماه سخت از زندگی خود را در آن گذرانیده است، کار دشواری است. مخاطبان Robofit تمایلی به این کار ندارند.

در کمتر از یک سال از آغاز فعالیت Robofit، این استارت‌اپ به یک مرکز بزرگ‌تر در Illawarra منتقل خواهد شد. به این صورت امکان ارائه خدمات به مخاطبان در این منطقه نیز فراهم می شود.

آن‌چه اسکلت بیرونی Cyberdyne را متمایز می‌سازد رویکرد برهم‌کنشی آن با کاربر است. اسکلت بیرونی از طریق الکترودهایی که روی پوست قرار می‌گیرند سیگنال‌های مغزی را دریافت می‌کند. سپس با تحلیل این سیگنال‌ها بدن کاربر را به حرکت می‌اندازد. پس از آن یک حلقه بسته بازخورد به بیمار تحویل می‌شود. فیزیوتراپ حاضر در جلسه نیز با همین سیگنال‌ها می‌تواند پاسخگویی مغز به حرکت را زیر نظر بگیرد.

به عنوان مثال Daniel متوجه شد که مغز وی در حال تحریک عضلات دو سر بازو است. با این اطلاعات اسکلت بیرونی روی عضلات سه سر وی متمرکز شد تا تراکم عضلانی بدن وی بهبود یابد و سایر قسمت‌ها نیز به مغز متصل شود.

استفاده از اسکلت بیرونی علاوه بر اصلاح بافت عضلانی به عملکرد بهتر دستگاه گوارش نیز کمک کرده است. این مساله برای بیماران آسیب نخاعی بسیار مهم است. قطعا این فناوری برای همه کارایی ندارد. اما برای بیماران کوادری‌پلژی امید تازه‌ای خواهد بود. با پیشرفت بیشتر این فناوری بیماران مبتلا به ناهنجاری‌های عصبی پیش روند و MS نیز می‌توانند از مزایای آن بهره ببرند.


منبع: techxplore

«استفاده و بازنشر مطالب تنها با ذکر لینک منبع و نام (مجله فناوریهای توان افزا و پوشیدنی) مجاز است.»

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *