افراد تتراپلژی (فلج از گردن به پایین) می‌توانند عملکرد دست و آرنج خود را دوباره و با یک عمل جراحی بدست آورند. با این عمل جراحی که انتقال تاندون نامیده می‌شود می‌توان به طور قابل توجهی عملکرد دست و آرنج را بهبود بخشید اما این عمل جراحی به ندرت انجام می‌شود.

طبق مقاله‌ای که دکتر Michael S. Bednar در مجله Hand Clinics منتشر کرده است، در این روش از عضلاتی که هنوز هم کار می‌کنند و عملکرد خود را از دست نداده‌اند استفاده می‌شود تا کار عضلات از کار افتاده و فلج را انجام دهند. بسته به میزان آسیب نخاعی، انتقال تاندون، بیمار تتراپلژی را قادر می‌سازد تا اشیا را در دست بگیرد، دست را باز و آرنج را صاف کند. بیمار می‌تواند برای نمونه صندلی چرخدار را در برف حرکت دهد، قلاب ماهیگیری را در دست بگیرد، دست‌ها را تکان داده و فعالیت‌های روزانه مانند لباس پوشیدن، استحمام و انتقال به صندلی چرخدار را انجام دهد.

دکتر Bednar نوشت:

«اگر چه پیامدهای طولانی مدت این روش خوب است اما تعداد کمی از بیماران واجد شرایط استفاده از این روش و انجام جراحی هستند».

وی حدود ۶۰ مورد عمل جراحی انتقال تاندون را انجام داده است و یکی از ماهرترین و باتجربه‌ترین جراحان در این زمینه است. او استاد گروه جراحی ارتوپدی و توانبخشی در مدرسه پزشکی استریچ دانشگاه لویولا شیکاگو است.

با توجه به مطالعه انجام شده و ذکر شده در مقاله دکتر Bednar، هفتاد و پنج درصد افراد تتراپلژی پس از عمل جراحی عملکرد دست خود را بدست آوردند، ۱۳ درصد عملکرد روده و مثانه، ۸ درصد راه رفتن و ۳ درصد عملکرد جنسی. با این حال طبق مطالعه‌ای دیگر تنها ۱۴ درصد از بیماران شرایط جراحی انتقال تاندون را دارند.

بیمارانی که مزیت بیشتری از جراحی انتقال تاندون بدست آوردند دارای آسیب‌های نخاعی در اعصاب گردن C5 تا C8 و قسمت پایین گردن بودند. بیماران برای عمل جراحی نباید شرایط حاد یا مزمن پزشکی مانند عفونت، زخمهای فشاری، بی‌ثباتی‌های پزشکی یا اسپاسم داشته باشند.

دکتر Bednar نوشت: «نامزد خوب جراحی اهداف عملکردی دارد، با انگیزه است، مزایا و محدودیت‌های عمل جراحی را می‌فهمد، ثبات عاطفی و روانی دارد و به روند توانبخشی پس از عمل متعهد است».

عضلات اسکلتی جفت هستند؛ یک عضله استخوان را در یک جهت حرکت می‌دهد و عضله دیگر در جهت عکس آن. عضلات توسط تاندون‌ها به استخوان متصل می‌شوند. زمانی استخوان حرکت می‌کند که مغز پیام بفرستد و عضلات منقبض ‌شوند.

در بسیاری از موارد بیش از یک عضله، یک کار واحد را انجام می‌دهند. بنابراین در یک انتقال تاندون، جراح تاندون یکی از عضلات یدکی را به مکانی جدید منتقل می‌کند. برای نمونه ممکن است جراح یکی از عضلات آرنج را جدا و دوباره آن را به یک عضله خم کردن انگشت شست که کار نمی‌کند وصل کند.

تعداد عضلات بیمار تتراپلژی که کار می‌کنند و اینکه کدام تاندون‌ها باید منتقل شوند تعیین خواهد شد سپس جراحی انجام می‌شود. انتقال تاندون به طور معمول شامل دو عمل جراحی بر روی هر دست است و با فاصله سه ماه انجام می‌شود. در طول توانبخشی بیماران یاد می‌گیرند که چگونه از عضلات منتقل شده استفاده کنند.

انتقال تاندون به طور موقت عملکرد دست و آرنج را در دوران بهبودی و توانبخشی کاهش می‌دهد. تاندون‌های منتقل شده نیز عملکرد کامل خود را دوباره بدست نمی‌آورند. پس از توانبخشی ممکن است قدرت کامل برای جمع کردن دست‌ها و چنگ‌زنی بدست نیاید اما آن به قدری هست که بتوان بسیاری از فعالیت‌های روزمره زندگی را انجام داد.

به گفته دکتر Bednar یکی از دلایلی که مانع رسیدن به نتیجه مطلوب می‌شود عدم ارتباط میان متخصصان توانبخشی، پزشک و جراح، دسترسی ضعیف به مراقبت و عدم آگاهی است. وی نتیجه گرفت: «ادامه آموزش بیماران مبتلا به تتراپلژی، مراقبان آنها و جامعه توانبخشی موفقیت استفاده از عمل جراحی انتقال تاندون را افزایش می‌دهد».

منبع: eurekalert.org