پیش از این پروتزهای بازویی را دیده‌ایم که به کاربران خود حس لامسه می‌دهند. این پروتزها نیاز به جراحی و قرار دادن دقیق الکترودها در نزدیکی اعصاب باقیمانده و تحریک دقیق اعصاب مذکور دارد. اکنون پژوهشگران دانشگاه پیتسبورگ با استفاده از محرک‌های نخاعی موجود، که معمولاً برای درمان درد مزمن استفاده می‌شود، به موفقیتی چشمگیر دست پیدا کرده‌اند تا به اندام‌های رباتیک حس لامسه ببخشند. مطمئناً این امر می‌تواند به بیماران یک روش طبیعی برای حس آنچه با آن تعامل دارند، ارائه کند. با مجله فناوری‌های توان‌افزا و پوشیدنی همراه باشید.

این روش جدید متکی به روش‌های کاشت موجود است که سالانه هزاران مرتبه در بیمارستان‌ها انجام می‌شود. Lee Fisher نویسنده ارشد این مطالعه و استادیار طب فیزیکی و توانبخشی دانشگاه پیتسبورگ در بیانیه مطبوعاتی گفت: «آنچه که در مورد این کار منحصر به فرد است این است که ما در حال استفاده از دستگاه‌هایی هستیم که سالانه روی ۵۰،۰۰۰ نفر برای درمان درد قرار داده می‌شود. در واقع پزشکان در هر مرکز اصلی پزشکی در سراسر کشور می‌دانند که چگونه این روش‌های جراحی را انجام دهند و ما نتایج بسیار مشابهی را با این دستگاه‌ها و روش‌ها به دست آوردیم».

در آزمایشی که روی چهار داوطلب انجام شد، پژوهشگران الکترودهای Infinion از Boston Scientific را در نزدیکی طناب نخاعی، بالاتر از تارهای عصبی که احساسات بازو را منتقل می‌کند، قرار دادند و آنها را به محرک های Nano 2+Stim متعلق به شرکت Ripple متصل کردند. الکترودها که دارای چندین نقطه تحریک هستند در نقاط مختلف با سیگنال‌هایی که معمولاً برای مقابله با درد فرستاده می‌شوند، فعال شدند. این بلافاصله احساسات متفاوتی را ایجاد کرد. شرکت کنندگان از یک تبلت برای گزارش احساسات و محل آن استفاده می‌کردند. همه شرکت کنندگان جایی در بازو یا دست از دست رفته خود احساساتی را تجربه کردند.

نتایج خیره کننده آزمایش ها

پژوهشگران با اندکی آزمایش و تنظیم دقیق توانستند احساس لمس را در قسمت‌های مختلف بازوها و دست‌های فانتوم ایجاد کنند. پژوهشگران در سه نفر از چهار داوطلب توانستند احساسات موضعی ایجاد کنند که تنها در انگشتان دست یا نقاطی در کف دست احساس می‌شود. Fisher گفت: «من از گزارش ناحیه این احساسات که بسیار کوچک بود و توسط کاربران گزارش می‌شد بسیار شگفت زده شدم. این مهم است زیرا ما می‌خواهیم احساسات را تنها در محلی که اندام مصنوعی با اشیاء تماس برقرار می‌کند، ایجاد کنیم».

پژوهشگران نشان دادند که حتی پس از حرکت طبیعی الکترودها و یک ماه پس از جراحی، حسی که الکترودها ایجاد می‌کردند باقی مانده است. هنگامی که از شرکت کنندگان خواسته شد که نه تنها محل بلکه چگونگی احساس تحریک را توصیف کنند، هر چهار شرکت کننده گزارش دادند که احساسات طبیعی مانند لمس و فشار دارند، اگرچه این احساسات اغلب با احساسات مصنوعی مانند سوزن سوزن شدن، وزوز کردن یا لرزش مخلوط می‌شدند.

این فناوری حتی برای افرادی که کل بازو و دست خود را از دست داده‌اند و همچنین اعصاب نزدیک صدمه دیده است، کاربرد دارد. زیرا تحریک در ستون فقرات اتفاق می‌افتد.

هنوز هم می‌توان کارهایی را انجام داد تا کل این فناوری از نظر بالینی عملی شود، از جمله کاشت نه تنها الکترود، بلکه محرک‌ها، کاهش میزان سوزن سوزن شدن و سایر احساسات بی‌ربطی که شرکت کنندگان احساس می‌کنند و همچنین عصب‌های آسیب دیده را بهتر مورد هدف قرار داد.

در اینجا ویدئویی در مورد یکی از شرکت کنندگان در این مطالعه و تجربه وی با این فناوری را مشاهده می‌کنید:

بیشتر بخوانیم:

>> کمک به بهبود راه رفتن و کنترل اندام تحتانی پس از آسیب نخاعی با تحریک نخاع

>> بازیابی حس لامسه در بیماران آسیب نخاعی با رابط جدید مغز و رایانه

>> تلاش اینتل و دانشگاه براون برای ایجاد یک سامانه هوش مصنوعی و درمان آسیب نخاعی

منبع: medgadget

«استفاده و بازنشر مطالب تنها با ذکر لینک منبع و نام (مجله فناوریهای توان افزا و پوشیدنی) مجاز است.»