مورچه‎ها سامانه مسیریابی دوگانه دارند

بر اساس یک مطالعه‎ی جدید، مورچه ها هنگام حرکت در یک محیط، برای مشخص کردن فاصله ای که طی کرده‎اند، حرکت اجسام را به صورت بصری دنبال می‎کنند. این روش ردیابی که عبور نوری نامیده می شود، در تعدادی از حشرات دیده شده است اما تا کنون گمان بر این بوده است که مورچه‎ها  به ندرت از آن استفاده می کنند. در حال حاضر مطالعات  Sarah Elisabeth Pfeffer  و Matthias Wittlinger نشان می‎دهد  گروه خاصی از مورچه‎ها که  مسیر بازگشت به لانه را گم کرده اند، برای رسیدن به لانه  از عبور نوری استفاده می کنند.

در این مطالعه مورچه‎های دورنگی Cataglyphis که رفتارهای منحصر به فردی نشان می‎دهند، مورد بررسی قرار گرفتند. این محققان مورچه‎های forager را آزمایش کرده‎اند که مسئول جابه جا کردن مورچه‎های کارگرداخل لانه بین لانه‎های مختلف هستند زیرا مورچه‎های کارگر به میزان بسیار کمتری با محیط بیرون از لانه آشنا هستند.

مورچه‎ی دورنگی Cataglyphis که چشم‎هایش قادر به دیدن نیست. این عکس مربوط به مقاله‎ای با عنوان Optic flow odometry operates independently of stride integration in carried ants است که در تاریخ ۹سپتامبر۲۰۱۶ توسط AAAS منتشر شده است. این مقاله راS.E. Pfeffer و همکاران، در دانشگاه Ulm آلمان نوشته‎اند.

مورچه‎ی دورنگی Cataglyphis که چشم‎هایش قادر به دیدن نیست. این عکس مربوط به مقاله‎ای با عنوان Optic flow odometry operates independently of stride integration in carried ants است که در تاریخ ۹سپتامبر۲۰۱۶ توسط AAAS منتشر شده است. این مقاله راS.E. Pfeffer و همکاران، در دانشگاه Ulm آلمان نوشته‎اند.

مطالعات قبلی نشان داده بود مورچه‎های دورنگی Cataglyphis  قادرند با استفاده ازیک مکانیزم مسافت سنجی داخلی، مسافت طی شده را بر اساس تعداد گام‎هایی که برداشته اند محاسبه کنند. برای کشف این که این مورچه ها –خصوصا آن‎هایی که حمل می‎شوند و گام برنمی‎دارند – چگونه ممکن است از راهنماهای نوری استفاده کنند، محققان دو ورودی از  لانه‎های همسایه را با یک مسیر به هم متصل کردند. سپس هربار که یک مورچه‎یforager جفت خود را به اندازه‎ی ده متر در یک جهت  حمل  کرد، دو مورچه را  از هم جدا کردند. مشاهدات نشان داد  مورچه‎ی حمل شده بعد از یک جست و جوی ابتدایی اطراف نقطه‎ی جدایی، که احتمالا برای یافتن جفت غایب خود بوده است، شروع به بازگشت به لانه‎ی خود کرد و به لانه نزدیک شد. در مقابل، مورچه‎های کنترل که قادر به دیدن نبودند،  بعد از جدا شدن  نتوانستند مسیر بازگشت به لانه را پیدا کنند. بر این اساس محققان نتیجه گرفتند که  راهنماهای نوری برای اندازه‎گیری مسافت و مسیریابی  مورچه‎ها ضروری هستند.  آزمایش‎های بیشتر مشخص کرد که قابلیت استفاده از عبور نوری  که  مستقلا به وسیله‎ی مکانیزم مسافت سنجی مورچه‎ها کنترل می‎شود، آن‎ها را به دو روش  منحصر به فرد برای اندازه گیری مسیرمجهز ساخته است.

https://www.eurekalert.org : منبع

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *