فناوری‌های پیشرو همچون چاپ سه‌بعدی تأثیر بسیار زیادی بر دنیای پزشکی داشته‌اند و در حال حاضریک مادۀ جدید که به دست پژوهشگران کالج سلطنتی لندن و دانشگاه Milano-Bicocca توسعه داده شده است می‌تواند به ساخت ایمپلنت‌های جدید برای جایگزینی غضروف‌های آسیب دیده از جمله دیسک‌های بین مهره‌های ستون فقرات منجر شود. این مادۀ جدید افزون بر تقلید خواص غضروف طبیعی، رشد دوبارۀ غضروف آسیب‌دیده را نیز تسریع می‌کند.
غضروف که در مفاصل و همچنین میان مهره‌های ستون فقرات یافت می‌شود به آسانی دیگر بافت‌های همبند ترمیم نمی‌شود و از بین رفتن آن می‌تواند باعث درد بسیار برای بیمار شود. یک مادۀ زیستی جدید ساخته شده از ترکیب پلیمری به نام polycaprolactone و سیلیس می‌تواند به جایگزینی غضروف‌های از دست رفته کمک کند.
قدرت، انعطاف‌پذیری و دوام مشابه با غضروف طبیعی باعث شده است این ماده خواص تحمل بار و جذب تنش غضروف‌های طبیعی را نیز داشته باشد. همچنین امکان تولید شیشۀ زیستی به صورت جوهر زیست تخریب‌پذیر نیز وجود دارد که پژوهشگران از آن برای چاپ سه‌بعدی ساختارهای گوناگون استفاده می‌کنند. این ماده دارای خاصیت خودترمیمی است که اجازه می‌دهد دو قطعه پس از جدا شدن دوباره محکم به یکدیگر بچسبند.
پژوهشگران بر این باورند که این ماده می‌تواند در موقعیت‌های متعددی سودمند باشد برای مثال می‌توان از آن برای ساخت ایمپلنتی برای جایگزینی در بیماران مبتلا به دیسک‌های کمر آسیب دیده استفاده کرد و یا از آن برای چاپ سه‌بعدی چارچوبی زیست تخریب‌پذیر بهره برد که جایگزین غضروف در زانو می‌شود.
این ماده اجازه می‌دهد تا پیش از تخریب شدنش، سلول‌های غضروف طبیعی میان این ساختار رشد کنند و جایگزین غضروف‌های آسیب‌دیده شوند.
در حالی که این شیشۀ زیستی می‌تواند برای افرادی که از غضروف آسیب دیده رنج می‌برند درمانی ضروری باشد، ولی احتمالاً مدتی طول می‌کشد تا برای استفادۀ بالینی تأیید شود. گروه توسعه‌دهنده این زمان را ۱۰ سال تخمین می‌زنند.
برای آشنایی با خواص خود ترمیمی شیشۀ زیستی در عمل می‌توانید فیلم زیر را تماشا کنید:
منبع: gizmag
