در نخستین رقابت دانشگاهی اسکلت‌های بیرونی کاربردی (Applied Collegiate Exoskeleton)، پنج گروه از دانشگاه‌های مختلف گرد هم آمدند تا لباس‌های رباتیک خود را به نمایش بگذارند. هدف این گروه‌ها از طراحی لباس‌های رباتیک، افزایش توانایی امدادگران و آتشنشانان در عملیات امداد و نجات است. در این مقاله از مجله‌ی فناوری‌های توان‌افزا و پوشیدنی، با جزییات رویداد ACE آشنا شوید.

صنایع تولیدی مانند شرکت‌های فورد (Foed)، دلتا (Delta)، لاوز (Lowes) همه به دنبال فناوری هستند. همه این صنایع دارای نیروی کار خط مونتاژ هستند که روزانه باید کارهای تکراری از جمله بلند کردن محصولات را انجام دهند. اسکلت‌های بیرونی به این گروه افراد کمک می‌کنند که وظایف خود را راحت‌تر انجام دهند. همچنین لباس‌های رباتیک نقش مهمی در بهبود زندگی افراد با ناتوانی حرکتی دارند. گروه‌های شرکت‌کننده در رقابت ACE در تلاش هستند برای نیروهای امدادگر، اسکلت بیرونی طراحی کنند چرا که اگر امدادگران در شرایط خطرناک و حساس، انرژی بیشتری داشته باشند، تصمیم‌های بهتری می‌گیرند.

پنج گروه شرکت‌کننده مسابقه ACE دانشگاه ایالتی میشیگان، دانشگاه میشیگان، دانشگاه نبراسکا اوماها (Nebraska Omaha)، دانشکده معادن کلرادو (Colorado School of Mines) و دانشگاه ایالتی آیوا (Iowa) بودند. با وجود جوان بودن اعضای گروه‎ها و رقابت، تعداد زیادی در این رویداد شرکت کردند. گروه اسکلت بیرونی STARX دانشگاه میشیگان با ۳۰ عضو در رقابت شرکت کرد. کوین رابیدو (Kevin Rabideau) سه سال پیش، این گروه را با هدف طراحی و ساخت اسکلت بیرونی کاربردی برای حمل آسان بارهای سنگین و افزایش توانایی کاربر تشکیل داد. جسیکا مونیر (Jessica Mosier) دانشجوی مهندسی مکانیک مسئولیت سازماندهی رقابت را برعهده داشت. او خاطر نشان می‌کند که در طول رقابت، همکاری میان گروه‌ها و به اشتراک‌گذاری ایده‌ها برای بهبود عملکرد لباس‌های رباتیک در سطح بالایی قرار داشت.

لئو مکمنوس (Leo McManus) سرپرست بخش مکانیک گروه STARX مدت زمانی که برای طراحی و ساخت اسکلت بیرونی صرف شده را ۱۲۰۰ ساعت بیان کرد. از میان پنج گروه شرکت‌کننده، تنها سه گروه توانستند اسکلت‌های بیرونی کاربردی خود را در رقابت شرکت دهند. گروه‌های دیگر با هدف بهبود عملکرد لباس رباتیک و رفع نقص‌های آن در رویداد حضور داشتند. بخش‌های مسابقه همانند امتحان ورودی آتش نشانان در سطح نخست طراحی شده بود.

در ابتدای رویداد، طراحی اسکلت بیرونی شامل ملاحظات امنیتی و مدت زمان موردنیاز برای پوشیدن لباس بیرونی بررسی شد. سپس وزنه‌ی برابر ۷۵ پوند (۳۴ کیلوگرم) روی اسکلت بیرونی قرار گرفت و مدت زمان عبور از موانع سنجیده شد. موانع شامل سطح تعادل، سطح ناهموار، سطح با ارتفاع محدود (low-clearance)، کشیدن یک مانکن با وزن ۱۶۵ پوند (۷۵ کیلوگرم) تا مسافت ۱۰۰ فوت (۳۰ متر) است.
داوران رقابت از اساتید برجسته بخش رباتیک و مکانیک و مدیر آزمایشگاه بیومکانیک توانبخشی و مهندس شرکت مهندسی Altair بودند. برنده نخست این رویداد، دانشکده معادن کلرادو بود. گروه دانشگاه میشیگان و میزبان رقابت رتبه دوم را به دست آورد و گروه دانشگاه ایالتی میشیگان در جایگاه سوم قرار گرفت. این رویداد سال آینده دوباره به میزبانی دانشگاه میشیگان برگزار خواهد شد. در ویدیوی زیر مراحل رقابت ACE نمایش داده شده است.

در همین زمینه بخوانیم:

>>کار طولانی تر و سخت تر با اسکلت بیرونی صنعتی SuitX MAX
>>اسکلت بیرونی ارگونومیک MATE با هدف افزایش بهره وری صنایع و محیط کار
>>بکارگیری نوآوری جدید اسکلتهای خارجی برای بهبود عملیات امداد و نجات

منبع: engin.umich.edu

«استفاده و بازنشر مطالب تنها با ذکر لینک منبع و نام (مجله فناوری‌های توان‌افزا و پوشیدنی) مجاز است»