تصور کنید نخستین روز هفته است و دوباره در ترافیک گیر کرده‌اید، شما بسیار ناراحت هستید چون برای رسیدن به سرکار دیر شده است. بعضی روزها به این موضوع فکر می‌کنید که چگونه می‌توانید به جای گذراندن این دقیقه‌ها یا صدها دقیقه مانند این در ترافیک، با دوستان و خانواده خود وقت بگذرانید و یا حتی کارهایی را که برای زندگی خودتان بهتر است انجام دهید. سامانه حمل و نقل جدید هایپرلوپ وان (Hyperloop One) می‌تواند رفت و آمد و کرایه حمل و نقل را ۹۰ درصد کاهش دهد. این سامانه با دقت بسیار رابطه‌ی بین زمان و پول را بررسی میکند. با مجله فناوری های توان‌افزا و پوشیدنی همراه باشید.
هایپرلوپ نوع جدیدی از حمل و نقل سریع است که توسط ایلان ماسک مطرح شده است. در این نوع حمل و نقل کپسول‌هایی در داخل لوله‌هایی که در آن شرایط خلأ حکمفرماست قرار می‌گیرند تا اصطکاکی در کار نباشد. این سامانه سرعتی بالغ بر ۱۲۲۰ کیلومتر بر ساعت دارد. با این سرعت می‌شود ظرف تنها ۳۵ دقیقه از لس‌آنجلس به سان فرانسیسکو رفت.
هدف اصلی سرمایه‌گذاری دولت در حمل و نقل، برگرداندن زمان از دست رفته به مردم است. ازدحام کمتر، قابلیت دسترسی بیشتر و انتقال سریع‌تر، همه از عوامل تقویت‌کننده‌ی مثبت اقتصادی هستند. اما پاسخ دادن به پرسش‌های بسیار درباره اینکه کدام‌یک از پروژه‌ها باید سرمایه‌گذاری شوند وابسته به متغیرهای پیچیده است. یک پرسش مهم این است که درآمد حاصل از یک پروژه حمل و نقل عمومی چقدر خواهد بود؟
بسیاری از سرمایه‌گذاری‌های حمل و نقل عمومی، هزینه‌هایشان را با گرفتن کرایه جبران نمی‌کنند و به مزایای گسترده‌تر اقتصادی نگاه می‌کنند. اول از همه، ارزش پس‌انداز کردن زمان است. سامانه حمل و نقل جدید Hyperloop One می‌تواند رفت و آمد و کرایه حمل و نقل را ۹۰ درصد کاهش دهد. این سامانه با دقت بسیار رابطه‌ی بین زمان و پول را بررسی میکند.
خوشبختانه، پس‌انداز کردن زمان سفر(VTTS) در بین اقتصاددانان و برنامه‌ریزان اهمیت بسیاری پیدا کرده‌اند. مدل‌های آماری بر این موضوع تمرکز دارند که چگونه زمان سفر می‌توانست به‌طور متفاوت در کار، خرید و اوقات فراغت استفاده شود. با توجه به گفته سازمان حمل و نقل ایالات متحده، هزینه هر یک ساعت سفر بین شهری، حدود ۷۰ تا ۱۰۰ درصد از درآمد متوسط در هر ساعت تعیین می‌شود. این آمار نشان می‌دهد بر اساس میانگین ملی هر نفر در هر ساعت به اندازه ۲۰ دلار یا بیشتر از ۳۰ سنت برای هر دقیقه در ترافیک سپری میکند.
با توجه به ثابت مارکتی (Marchetti’s constant)، هر نفر به طور متوسط یک ساعت در هر روز سفر میکند. از مدل‌های مشابه برای ساخت نخستین مورد تجارت جهانی Hyperloop استفاده شده است. Hyperloop در ماه جولای سال ۲۰۱۶ برای شبکه مسافری ۵۰۰ کیلومتری بین هلسینکی و استکهلم آغاز به کار کرده است. چنین شبکه‌ای برای این منطقه که ۴۷ میلیون مسافر در سال دارد، یک صرفه‌جویی زمان-سفر ۳۷۵ میلیون یورویی را به همراه دارد. این یک نسبت سود به هزینه (BCR) سالم در مقایسه با دیگر پروژه‌های بزرگ صرفه‌جویی زمان سفر است.
ِDapeng Zhang، اقتصاددان حمل و نقل Hyperloop One، در حال به کار بردن یک مدل بهبود یافته برای زمان سفر برای مسیرهای بالقوه در ایالات متحده و خارج از کشور است. در تصویر، زمان‌های نسبی سفر مسیر دالاس به هوستون نشان داده شده است.
و تفکیک مزایای گسترده‌تر اقتصادی از جمله زمان صرفه‌جویی شده را در تصویر زیر می‌بینید.
در مقایسه با رانندگی، یک Hyperloop دالاس-هوستون، مدت زمان ۳ ساعت و ۴۷ دقیقه را برای یک مسافر صرفه‌جویی میکند. همچنین بیش از ۲۰۰۰ سال از زمان سفر را می‌تواند صرفه‌جویی کند. این آمار براساس تخمین تعداد سفرهایی که سالانه از سفر با ماشین به سفر با مدلHyperloop تغییر میکند بیان شده است. ۳۹۰ میلیون دلار سود ناشی از صرفه‌جویی زمان در هر سال خواهیم داشت، سود حاصل شامل سود بهره‌وری امکان کار کردن در مسیر رفت و آمد و تا آخرین دقایق است. به این دلیل که مسافران مجبور نیستند زمان جداگانه‌ای برای مسیرهای دارای ازدحام درنظر بگیرند. در مقایسه با پرواز، Hyperloop مدت زمان یک ساعت و ۴۵ دقیقه از سفر با هواپیما یا بیش از ۳۸۰ سال برای کل سامانه در هر سال را صرفه‌جویی میکند.
Dapeng می‌گوید: «مدل‌های VTTS، برای انعکاس جزییات سفر، همیشه در حال اصلاح شدن هستند.» او در تلاش است فراتر از چارچوب‌های تعریف‌شده وزارت حمل و نقل آمریکا (USDOT) برود. این چارچوب ارزش زمان سفر را تنها توسط هدف سفر، سبک سفر کردن و نه توسط ویژگی‌های جمعیت‌شناختی مسافران اندازه می‌گیرد. موسسه سیاست حمل و نقل ویکتوریا در بریتیش کلمبیا کانادا، هزینه سفرهای تجاری در جابجایی بین محل کار و محل ملاقات که با خودروهای کرایه‌ای انجام می‌شود را با توجه به ۱۵۰% نرخ دستمزد آن‌ها تعیین میکند. در این مقدار کرایه، دستمزد و سود و وسیله نقلیه و ارزش زمان حمل و نقل در نظر گرفته می‌شود. زمان رفت و آمد به ارزش ۵۰% از نرخ دستمزد برای رانندگان است. زمان ماموریت ۲۵% از دستمزد ساعتی است اما زمان سفر شخصی به ارزش صفر است. براساس این نرخ‌ها، زمان نیروهای اجرایی خطوط هوایی آمریکا مه با هدف جابه‌جایی سفرهای تجاری صرف شده است ارزش ۶۰۰ دلار دارد.
شبکه‌های حمل و نقل، سامانه‌های کلانی هستند که از میلیون‌ها محاسبات جزیی که مردم انجام می‌دهند، ساخته شده است مانند تصمیم به برگشتن به خانه برای صرف شام یا تصمیم‌گیری راجع به اینکه در کدام محل خانه را بسازند. مدل‌های اصلاح شده Hyperloop مدل‌های سنتی زمان سفر را کنار می‌زند. اگر جابجایی بین دو شهر که حدود ۲۰۰ مایل از یکدیگر فاصله دارند به طور ناگهانی به جای چند ساعت در حد چند دقیقه طول بکشد، می‌تواند به صورت کلان، رفتار اقتصادی و الگوهای رفت و آمد را تغییر دهد. مسافران ممکن است به مراتب بیشتر سفر کنند، یا ممکن است زمان سفر خود را حفظ کنند و اگر حق انتخاب داشتند، از آن برای رفتن به مسافت‌های دور استفاده کنند. ما باید راه‌های بهتر و دقیق‌تری برای اندازه‌گیری اینکه چگونه مردم به زمان خود بها می‌دهند، داشته باشیم.
حتی اگر معیار صرفه‌جویی زمان سفر در سرمایه‌گذاری یک پروژه حمل و نقل در نظر گرفته نشود، گنجاندن آن در تجزیه و تحلیل هزینه بهینه، آن را مهم‌تر می‌سازد. زمانی که ما اطلاعات مورد نیاز را برای گرفتن تصمیمات میلیارد دلاری نیاز داریم.
در همین زمینه بخوانیم:
>>معرفی جدیدترین فناوری های حوزه ی حمل و نقل
>>آیا تا سال ۲۰۳۰ دیگر خبری از ترافیک هست؟
>>تماشا کنید: تازه ترین پیشرفت ها و فناوری ها در زمینه حمل و نقل
منبع: Hyperloop-one
«استفاده و بازنشر مطالب تنها با ذکر لینک منبع و نام (مجله فناوری‌های توان‌افزا و پوشیدنی) مجاز است»
