آینده‌ای را تصور کنید که در آن خودروهای بدون راننده، قطارها و اتوبوس‌ها به صورت یکپارچه از طریق یک برنامه کاربردی کنترل می‌شوند و دیگر خبری از ترافیک نیست و پارکینگ‌های اضافه تبدیل به فضای سبز شده‌اند. CatiesCathis Elmsater-Svard، رئیس سازمان حمل و نقل سوئد (Drive Sweden) و عضو انجمن آینده جهانی (Global Future Council) در زمینه حمل‌ونقل شهری معتقد است که این همان جهانی است که در سال ۲۰۳۰ شاهد آن خواهیم بود. با مجله فناوریهای توان‌افزا و پوشیدنی همراه باشید.
در ادامه مصاحبه‌ای با CatiesCathis Elmsater-Svard، رئیس سازمان حمل و نقل سوئد و عضو انجمن آینده جهانی (Global Future Council) در زمینه حمل‌ونقل شهری آورده شده است.
چرا بشر باید به آینده حمل‌ونقل شهری بیاندیشد؟
در سراسر جهان، شهرها در حال رشد هستند. ساکنین شهرها به صورت معمول، در محیط‌های مختلف اجتماعی زندگی و معاشرت می‌کنند. یکی از مهم‌ترین دلایل در تعیین اینکه از زندگی روزمره خود لذت ببریم یا صرفا تنها جایی زندگی کنیم که محل کار ما باشد، این است که ما چه مدت زمانی از روز را در ترافیک یا ایستگاه اتوبوس صرف می‌کنیم. کیفیت حمل‌ونقل شهری در بسیاری از مسائل دیگر که برای ما اهمیت دارند تاثیر می‌گذارد. برای نمونه، سلامت به دلیل تصادفات و رشد اقتصادی از طریق به حداقل رساندن زمان از دست رفته در رساندن کارگران و محصولات به مکان مورد نظر.
حمل‌ونقل شهری تا سال ۲۰۳۰ چقدر متفاوت خواهدبود؟
در آینده به جای داشتن خودروی شخصی و رانندگی با آن، ممکن است به طور معمول هر زمان که احتیاج به خودرو داشته باشیم خودروهای بدون راننده را از طریق یک بستر اقتصاد اشتراکی (Sharing Economy) فراخوانی کنیم. این خودروها توسط سامانه مدیریت هوشمند ترافیک، کنترل می‌شوند. به این معنا که در هرجایی که حضور داشته باشیم، این خودروها می‌توانند مسافران را سوار کرده و به مقصد موردنظر برساند و سپس مسافر دیگری را سوار کنند. در واقع مفهوم حمل‌ونقل به عنوان یک خدمات، تابعی از کنترل و اتوماسیون و دیجیتالی‌کردن و اقتصاد اشتراکی است. اما این تنها یک قسمت از تغییرات حمل‌ونقل تا سال ۲۰۳۰ است. من تصور می‌کنم که در آینده سامانه‌های حمل‌ونقل تمام خودکار را خواهیم داشت که در شکل‌های مختلف حمل‌ونقل از جمله خودروهای بدون راننده، قطارها، اتوبوس‌ها، دوچرخه‌سواری و پیاده‌روی به‌صورت یکپارچه می‌شوند. کالاها به‌طور متفاوت با حمل‌ونقل انسان‌ها جابه‌جا می‌شوند.
شاید در آینده، ربات‌های کوچک برای تحویل کالاهای موردنیاز افراد از نقاط دور از ایستگاه‌های حمل‌ونقل شهری «مایل آخر (last-mile)» به کار گرفته شوند. انتقال مسافران از نقاط خارج شهری یا مکان‌های دور از دسترس به ایستگاه‌های حمل‌ونقل شهری مانند قطار، مترو، اتوبوس و…، یکی از چالش‌های اصلی آژانس‌های حمل‌ونقل و شهرداری‌ها است که از آن با نام «first mile–last mile problem» یاد میشود. همچنین شاید شبکه‌های پیچیده پستی برای حمل کالاها را داشته باشیم که کالاهای خریداری‌شده مشتریان را به یک محل مناسب تحویل دهند تا مشتریان در زمان مناسب آنها را دریافت کنند.
همه این اقدامات سامانه حمل و نقل شهری را موثرتر از قبل می‌کند. از جمله اینکه وسایل نقلیه‌ی کمتری در جاده‌ها وجود خواهدداشت و همچنین هوای تمیزتر و آلودگی صوتی کمتری را شاهد خواهیم بود. بنابراین به پارکینگ‌های کمتری نیازمندیم که می‌توان آنها را به فضای سبز یا دیگر امکانات تبدیل کرد.
خرید و فروش خودروی خودکار تا سال ۲۰۳۵ افزایش خواهد یافت. خودروها ۲۵% از بازار جهانی را به خود اختصاص خواهند داد.
سامانه حمل‌ونقل خودکار یکپارچه به چه صورت خواهدبود؟
یک برنامه کاربردی را تصور کنید که در لحظه، اطلاعاتی راجع به شرایط مبدا تا مقصد سفرتان در اختیار شما می‌گذارد؛ مدت زمان پیاده‌روی، نزدیکترین ایستگاه دوچرخه، نزدیکترین خودروی بدون راننده و مدت‌زمان سفر پیش‌بینی شده با توجه به شرایط ترافیک فعلی. اطلاعاتی راجع به زمان رسیدن اتوبوس یا قطار بعدی یا ترکیبی از این شرایط که براساس قیمت، زمان و یا اثرات زیست محیطی مرتب شده‌اند و شما می‌توانید از این برنامه برای فراخواندن خودرو، بازکردن قفل دوچرخه یا خرید بلیط قطار استفاده کنید.
موانع بالقوه در تحقق این چشم‌انداز چیست؟
برخی از مردم نگران حریم خصوصی خود در استفاده از سامانه آنلاین هستند، به دلیل اینکه این سامانه‌ها تشخیص می‌دهند که در آن لحظه شما کجا هستید، به کجا خواهیدرفت و کجا بوده‌اید. برخی دیگر نگران امنیت سایبری هستند، اینکه آیا وسایل نقلیه خودکار در برابر حمله سایبری ایمن است یا خیر.
همچنین نیاز است که رهبران سیاسی در خط مقدم توسعه این راه‌حل‌های جدید حمل‌ونقل باشند. به این دلیل که افراد اغلب از اینکه پیشتاز انجام کاری باشند که در آینده ممکن است به صورت تئوری باقی بماند می‌ترسند. آنها ترجیح می‌دهند که از اشتباهات دیگران یاد بگیرند.
نقش دولت در به ثمر رسیدن این هدف چیست؟
علاوه بر تحقق سامانه حمل‌ونقل جدید، نیاز به پیشرفت و تدوین مقررات جدید نیز در این زمینه است. فناوری خودروهای خودکار در مقایسه با قوانین و مقررات موردنیاز مانند کارهای بیمه و تعیین مسئول حوادث رانندگی خودروهای بدون راننده با سرعت بیشتری در حال پیشرفت است. از آنجایی که دولت تمایل دارد که بودجه را به صورت سالانه اختصاص دهد، بنابراین نیاز است که راه‌حل‌های خلاقانه بیشتری برای حل مسائل سرمایه‌گذاری در سازمان‌های جدید وجود داشته باشد.
هر شهری با چالش‌های محلی مرتبط به شرایط خودشان روبرو هستند. ساده‌ترین راه‌حل زمانی است که ما یک مکان جدید یا یک شهر جدیدی را می‌سازیم که به صورت همزمان هم به ساخت مسکن جدید می‌پردازیم و هم به راه‌حل‌های حمل‌ونقل فکر می‌کنیم. اما بیشتر شهرها باید به این قضیه فکر کنند که به چه طریق می‌توانند سیستم حمل و نقل انبوه را با راه‌حل جدید وفق بدهند.
آیا امروزه شهرهایی وجود دارند که از راه‌حل‌های جدید در سیستم حمل و نقل شهری استفاده کنند؟
بسیاری از شهرها در حال تلاش هستند که از راه‌حل‌های جدید در سیستم حمل‌و نقل استفاده کنند، اما حمل‌و نقل یک مسئله کاملا محافظه‌کارانه است. آنچه امروزه دیده میشود شهرهایی هستند که تنها در یک زمینه بخصوص در سامانه حمل و نقل تمرکز دارند. به‌عنوان نمونه، شهر کپنهاگ دوچرخه‌سواری را در دستور کار خود دارد در حالی‌که شهر اسلو توجه خاصی به خودروهای الکترونیکی دارد.
سازمان حمل و نقل سوئد، از سایر بخش‌های کشور از جمله دولت و صنعت و دانشگاه، افراد متخصص را دور هم گرد آورده تا به چالش‌های به‌وجود آمده در سامانه‌های حمل و نقل خودکار رسیدگی کنند. ما تصمیم داریم در سال آینده منطقه‌هایی را در استکهلم و گوتنبرگ برای آزمایش در محیط‌های واقعی با انواع راه‌حل‌های مبتنی بر دیجیتال‌کردن، اتوماسیون تعیین کنیم. باید بدانیم که این مسئله فراتر از یک مسئله حمل و نقل است. باید مفهوم هر بخش( محیط، تجارت و سلامت) را به طور جداگانه شناسایی کنیم و به دنبال بهبود آنها باشیم.
در همین زمینه بخوانیم:
>>معرفی جدیدترین فناوری های حوزه ی حمل و نقل
>>تحقق سامانه حمل و نقل مبتنی بر تقاضا با خودروهای خودران Optimus Ride
منبع: Robohub
«استفاده و بازنشر مطالب تنها با ذکر لینک منبع و نام (مجله فناوریهای توان‌افزا و پوشیدنی) مجاز است»
