آسیب نخاعی به عنوان آسیبی در ستون فقرات یا اعصاب آن در مجرای استخوان‌های ستون فقرات، خصوصا در انتهای آن، تعریف می‌شود. این آسیب انتقال سیگنال‌های حسی و حرکتی را در اطراف محل ذخم مخدوش می‌کند. در ادامه کمی دقیق‌تر به مهره‌های ستون فقرات، و عبارات مشخص کننده نوع آسیب آن می‌پردازیم. با مجله فناوری‌های توان افزا و پوشیدنی همراه باشید.

تعریف آسیب نخاعی

آسیب نخاعی(Spinal cord injury) به عنوان آسیبی در ستون فقرات یا اعصاب آن در مجرای استخوان‌های ستون فقرات(spinal canal )، خصوصا در انتهای آن، تعریف می‌شود. این آسیب انتقال سیگنال‌های حسی و حرکتی را در اطراف محل ذخم مخدوش می‌کند. دو نوع آسیب نخاعی وجود دارد: آسیب کامل و آسیب (Complete injury) ناکامل(Incomplete injury )

آسیب نخاعی ناکامل

 همه اعصاب آسیب ندیده‌اند یا تنها اعصاب یک ناحیه آسیب دیده‌اند. در مواردی بهبودی حاصل می‌شود اما نه تا حدی که پیش از آسیب بوده است. بیماران مبتلا به آسیب ناکامل در نواحی پایین‌تر از محل آسیب با مشکلات حسی و حرکتی روبه‌رو می‌شوند.

آسیب نخاعی کامل

 در این موارد اعصاب به شکلی آسیب دیده‌اند که عملکرد حرکتی پس از آن کاملا از بین می‌رود. بیماران در ناحیه‌ای پایین‌تر از محل آسیب حرکت یا حسی ندارند.

آشنایی با قسمت‌های مختلف ستون فقرات

ستون فقرات را به سه قسمت گردنی(Cervical Spine)، قفسه سینه‌ای(Thoracic Spine) و کمری( Lumber Spine) تقسیم می‌کنند.  مهره‌های گردنی را با اعداد ۱ تا ۷ به صورت C1،C2، C3 ،…،C7 نامگذاری می‌کنند.  قسمت ستون فقرات قفسه سینه‌ای شامل دوازده مهره است که با T1 تا T12 نامگذاری می‌شوند. قسمت کمری ستون فقرات شامل پنج مورد(گاها در برخی افراد به صورت مادر زادی شش مهره) است.

نوع آسیب بر اساس محل آسیب در نخاع

میزان آسیب ستون فقرات با عبارات تتراپلژی(tetraplegia) و کوادری پلژی(quadriplegia) توصیف می‌شود. این عبارت‌ها به ترتیب آسیب زیاد و آسیب در سطح کمتر را مشخص می‌کند. تتراپلژی و کوادری‌ پلژی بر اثر آسیب به مهره‌های گردن(Cervical Spine) ایجاد می‌شود. به همین دلیل تنه، دست‌ها و پاها تحت تاثیر قرار می‌گیرد. در موارد شدید پاراپلژی مهره‌های سینه‌ای T6 (Thoracic Spine) یا بالاتر آسیب می‌بینند. در این مورد کاربر می‌تواند از دستان خود استفاده کند. در مواردی که مهره‌های پایین‌تر از T6 آسیب می‌بیند، یا به عبارتی زمانی که مهره‌های کمری(Lumbar Spine) آسیب می‌بیند، کمر و پاها تحت تاثیر قرار می‌گیرد. ممکن است بالاتنه از این آسیب متاثر نشود.

نیازهای حرکتی بیماران آسیب نخاعی

علائم آسیب نخاعی بسته به محل آسیب و شدت آن متفاوت است. اما این دو مورد در تعیین نیازهای بیمار و نوع ویلچر مورد نیاز بسیار اهمیت دارد. تحرک اشخاص می‌تواند به شکل راه رفتن مستقل و بدون کمک باشد. یا اینکه بیمار به نوعی از ویلچر برای حرکت نیازمند باشد(دستی یا خودکار)

بیمارانی که از آسیب نخاعی رنج می‌برند در معرض ذخم بستر هستند. چراکه آنان در ناحیه پایین‌تر از محل آسیب حسی در بدن ندارند. بنابراین استفاده از تشکچه‌های تنظیم کننده فشار(pressure relief cushion) برای آنان ضروری است.

بیشتر بخوانیم:‌
روشی جدید برای تنظیم فشار خون بیماران آسیب نخاعی
تحریک الکتریکی به بازیابی عملکرد دست و بازو پس از آسیب نخاعی کمک میکند
آسیب نخاعی درمان میشود: دوباره راه رفتن موش های پاراپلژی با سیتوکین طراح

منبع: physiopedia