افرادی که به دنبال آسیب نخاعی کنترل پاهای خود را از دست داده‌اند ممکن است روزی دوباره راه بروند. یک گروه پژوهشی وابسته به دانشگاه لاوال و مرکز پژوهشی CHU de Quebec در دانشگاه لاوال یک هدف عصبی جدید را شناسایی کردند که می‌تواند بازیابی راه رفتن را بهبود بخشد. بامجله فناوری‌های توان‌افزا و پوشیدنی همراه باشید.

 برخلاف تصور رایج، آسیب‌های نخاعی به ندرت کامل هستند. مغز دسترسی به مدارهای نخاعی زیر ضایعه را حفظ می‌کند، اما این ارتباط بیشتر غیر فعال است. تحریک عمیق مغز یا تحریک الکتریکی می‌تواند آن را فعال کرده و موجب بهبود حرکت شود. اما کدام ناحیه از مغز باید مورد هدف قرار گیرد؟

یک گروه پژوهشی به سرپرستی Frederic Bretzner، استاد دانشکده پزشکی دانشگاه لاوال، بر مرکز حرکتی مغز به نام ناحیه حرکتی مزانسفالیک متمرکز شد.

این منطقه به عنوان ماشه و شتاب دهنده راه رفتن در چندین گونه جانوری شناخته می‌شود. این بخش از هسته میخی و هسته پدانکوله‌پونتین تشکیل شده است. تحریک عمیق مغز و هسته پدانکوله‌پونتین نتایج مبهم در بیماران پارکینسون با اختلالات راه رفتن و اختلال وضعیت بدن ایجاد کرد. با این حال، هیچ مطالعه بالینی در مورد هسته میخی وجود ندارد.

منطقه امیدوار کننده ای از مغز

گروه پروفسور Frederic Bretzner از اپتوژنتیک برای اصلاح نورون‌ها استفاده کردند تا آنها را به نور حساس کنند. سپس از نور آبی برای فعال کردن نورون‌های گلوتاماترژیک یا تحریک‌کننده در هسته میخی و پدانکوله‌پونتین در موش استفاده کردند.

Frederic Bretzner توضیح می‌دهد: «پس از آسیب نخاعی، تحریک در هسته میخی و نورون‌های تحریک کننده، راه رفتن را در موش‌ها آغاز کرد. در طول یک قسمت راه رفتن، تحریک همچنین کیفیت راه رفتن موش و هماهنگی بین عضلات پاهای عقبی او را بهبود بخشید».

برعکس، تحریک نورون‌های گلوتاماترژیک در هسته پدانکوله‌پونتین به ندرت موجب راه رفتن در موش‌ها می‌شود. تحریک حتی موجب می‌شد که موش‌ها هنگام راه رفتن متوقف شوند.

پروفسور Bretzner می‌گوید: «نتایج ما نشان می‌دهد که هسته میخی هدف عصبی بهتری نسبت به هسته پدانکوله‌پونتین برای بهبود ریکاوری راه رفتن در افراد مبتلا به ضایعه نخاعی خواهد بود».

در حالی که منتظر توسعه ایمپلنت‌ها و ابزارهای اپتوژنتیکی هستند که برای هدف قرار دادن نورون‌های گلوتاماترژیک هسته میخی در انسان سازگار هستند. تحریک الکتریکی هسته میخی می‌تواند بهبود راه رفتن را در بیماران مبتلا به آسیب نخاعی بهبود بخشد.

این رویکرد همچنین می‌تواند کیفیت زندگی افرادی را که از تروما یا بیماری‌های نورودژنراتیو مؤثر بر راه رفتن و وضعیت بدن رنج می‌برند، مانند سکته مغزی، اسکلروز جانبی آمیوتروفیک یا بیماری پارکینسون بهبود بخشد.

این پژوهش در مجله Cell Reports Medicine منتشر شد.

>> این مرد معلول با ایمپلنت های کنترل شده با فکر دوباره راه میرود

منبع: medicalxpress.com

«استفاده و بازنشر مطالب تنها با ذکر لینک منبع و نام (مجله فناوریهای توان افزا و پوشیدنی) مجاز است»