آلوارو پنج ساله، که از آتروفی عضلانی نخاعی رنج می برد، در طول آزمایش اسکلت بیرونی به سمت پدر و مادر خود راه می رود.

این اسکلت بیرونی به کودکان کمک می‌کند تا راه بروند و از اسکلروزیس ناشی از عدم تحرک جلوگیری می‌کند. این فناوری به صورت مشترک توسط شورای ملی پژوهشی اسپانیا (CSIC) و زیر مجموعۀ آن Marsi Bionics ثبت اختراع شده است.

همچنین، این دستگاه در بیمارستان‌ها برای فیزیوتراپی نیز استفاده خواهد شد تا از اثرات ثانویه مرتبط با از دست دادن تحرک در این بیماری جلوگیری کند. این فناوری هنوز در مراحل پیش‌بالینی است. این بریس، از میله‌های طولانی پشتیبانی یا ارتزهایی تشکیل شده است که برای قرارگیری مناسب در اطراف پاها و بدن کودک تنظیم می‌شوند. در مفاصل نیز، مجموعه‌ای از موتورها با تقلید از ماهیچه‌های انسان، قدرت لازم برای ایستادن و راه‌رفتن کودک را فراهم می‌کند. در نهایت، مجموعه‌ای از حسگرها، یک کنترل‌کنندۀ حرکات و یک باتری با طول عمر پنج ساعت مابقی اجزاء این سامانه را تشکیل می‌دهند.

النا گارسیا، از مرکز اتوماسیون و رباتیک شورای ملی پژوهشی اسپانیا و دانشگاه پلی‌تکنیک مادرید در توصیف این اسکلت خارجی کودکان گفت:

«نقطه ضعف اصلی در توسعۀ اینگونه اسکلت‌های بیرونی مخصوص کودکان این است که نشانه‌های بیماری‌های عصبی عضلانی مانند آتروفی عضلانی نخاعی در طول زمان تغییر می‌کنند. بنابراین یک اسکلت بیرونی نیاز است که بتواند به طور مستقل با این تغییرات منطبق شود. مدل ما شامل مفاصل هوشمندی است که هر زمان لازم باشد به صورت خودکار سفتی بریس را تغییر داده و با نشانه‌های هر کودک منطبق می‌شود.»

این اسکلت بیرونی برای کودکان در بازۀ سنی ۳ تا ۱۴ سال طراحی شده است. با وجود پنج موتور در هر پا (که هر کدام نیازمند فضای اختصاصی برای حرکت هستند) حداقل طول هر پا محدود شده است. علاوه بر این، غیرقابل پیش‌بینی بودن حرکات غیرارادی بدن کودکان زیر سه سال، پژوهشگران را وادار به تعیین حد سنی پایین برای این دستگاه کرد. در دیگر بیماری‌ها که حرکت مفاصل محدود نمی‌شود و در نتیجه به موتور کمتری نیاز است، امکان کوچکتر کردن چارچوب این دستگاه وجود دارد.

آتروفی عضلانی نخاعی: یک بیماری بدون درمان

آتروفی عضلانی نخاعی، یکی از جدی‌ترین بیماری‌های عصبی عضلانی دژنراتیو در کودکان است که با وجود نادر بودن، باعث نرخ بالای مرگ و میر در نوزادان و کودکان مبتلاء به آن می‌شود. منشاء این بیماری ژنتیکی است و باعث ضعف عضلانی عمومی پیشرونده می‌شود. این از دست دادن قدرت باعث ناتوانی کودک در تحرک می‌شود.

نوع اول این بیماری که شدیدترین نوع آن است، در چند ماه اول زندگی نوزاد تشخیص داده می‌شود و به ندرت این نوزادان تا ۱۸ ماهگی زنده می‌مانند. نوع دوم که این اسکلت بیرونی برای مبارزه با آن طراحی شده است، در ماه‌های هفتم تا هجدهم زندگی نوزاد تشخیص داده می‌شود. کودکانی که دارای علائم این نوع هستند هرگز قادر به راه رفتن نیستند که در نتیجه این عدم تحرک به کاهش جدی سلامت آنها منجر می‌شود. با این حال برخی از افراد مبتلاء به این نوع به بزرگسالی رسیده‌اند. نوع سوم زمانی که کودک به ۱۸ ماهگی رسید تشخیص داده می‌شود. هر چند علائم آن تا پیش از نوجوانی که توانایی راه رفتن از بین می‌رود آشکار نمی‌شوند. در نوع آخر امید به زندگی عادی است ولی کیفیت زندگی کاهش می‌یابد.

النا گارسیا و گروهش امیدوارند با بکارگیری اسکلت خارجی کودکان به بیماران کمک کنند تا راه بروند و از شروع اسکلروزیس و همچنین زنجیره‌ای از عوارض ناشی از عدم ایستادن و راه رفتن جلوگیری کنند.

پروژه اسکلت خارجی کودکان با کمک مالی دریافتی از وزارت اقتصاد و رقابت اسپانیا و همچنین برنامۀ ++ Echord اتحادیۀ اروپا و با کمک متخصصان پزشکی در بیمارستان کودکان Sant Joan de Déu بارسلونا و بیمارستان دانشگاهی Ramón & Cajal در مادرید به کار خود ادامه می‌دهد.

منبع: eurekalert