سازمان‌هایی همچون e-NABLE این امکان را برای کودکانی که دست یا بازوی خود را از دست داده‌اند فراهم کرده اند تا اندام مصنوعی کاربردی، متناسب و با کیفیت را بدون هیچ هزینه‌ای بدست آورند. ولی هنوز هزاران کودک خصوصاً در مناطق فقیرتر که دسترسی به مراقبت‌های بهداشتی محدود است به این اندام مصنوعی نیاز دارند. به لطف شرکت Eastman Chemical و دانشگاه Chung-Ang از تعداد کودکان نیازمند به دست‌های مصنوعی چاپ سه‌بعدی کاسته خواهد شد. شراکت تازه شکل گرفته بین شرکت chemical company و این دانشگاه کرۀ جنوبی منجر به تولید دست‌های سه‌بعدی برای کودکان محروم آسیایی خواهد شد.
دانشگاه Chung-Ang مدت زمان زیادی است با چاپگرهای سه‌بعدی کار می‌کند. دانشگاه در سال ۲۰۰۶ درست پیش از آنکه دیگر موسسه‌های آموزشی با فناوری چاپ سه‌بعدی آشنا شوند، یک آزمایشگاه طراحی دیجیتال سه‌بعدی را برای دانشجویان مهندسی راه‌اندازی کرد. این دانشگاه به تازگی یک «کارخانۀ نوآوری» مجهز به چاپگرهای سه‌بعدی راه اندازی کرده که دانشجویان و اعضای هیئت علمی از آن برای چاپ اندام مصنوعی استفاده خواهند کرد. نمایندگان دانشگاه و شرکت Eastman در این کارخانۀ نوآوری برای امضای تفاهم‌نامه جمع شدند. همچنین نمایندگان Eastman در مراسم بازگشایی این مرکز شرکت کردند. دانشجویان و اعضای هیئت علمی شرکت‌کننده مادۀ Amphora تولید شده توسط Eastman را برای چاپ سه‌بعدی دست‌های مصنوعی بکار خواهند گرفت که توسط یک سازمان غیردولتی میان کودکان نیازمند توزیع خواهد شد. Dante Rutstrom مدیر عامل شرکت گفت:
«شرکت Eastman متعهد به ایجاد تغییر در جوامعی که در آن کار می‌کنیم و بهبود رفاه در این جوامع است. به همین خاطر این فرصت همکاری با دانشگاه Chung-Ang بسیار هیجان‌انگیز است. ما مشتاقانه منتظر روزی هستیم که زندگی کودکان از طریق کاری که در کارخانۀ نوآوری انجام خواهد شد بهبود یابد.»
شرکت Eastman در سال ۲۰۱۴ پلیمر خود با نام Amphora را معرفی کرد که برای تولید فیلامنت چاپگرهای سه‌بعدی متعددی استفاده شده است. این پلیمر برای استفاده در ساخت اندام مصنوعی مناسب است چرا که بادوام و قوی است و از همه مهم‌تر توسط سازمان غذا و داروی ایالات متحده برای کاربری و حتی تماس با غذا تأیید شده است.
مشاهدۀ نتایج این همکاری جالب خواهد بود. فکر اینکه چه تعداد کودک دست‌ها، بازوها یا پاهای خود را از دست داده یا بدون آنها به دنیا آمده‌اند رنج‌آور است. و حتی با اینکه سازمان‌هایی همچون e-NABLE سخت تلاش می‌کنند تا به بیشترین تعداد ممکن از این کودکان کمک کرده و دست‌های مصنوعی چاپ سه‌بعدی برای آنها فراهم کنند ولی همیشه تعدادی چشم انتظار هستند. ایدۀ همکاری سازمان‌های منطقه‌ای برای کمک به کودکان به صورت محلی جالب است. با اینکار ساخت اندام مصنوعی چاپ سه‌بعدی آسان و ارزان می‌شود. اغلب مشکل محل اقامت است که کودکان را از دسترسی به دستگاه‌های مورد نیازشان باز می‌دارد. این چنین تلاش‌هایی در سرتاسر جهان می‌تواند کمک به کودکان حتی در دورافتاده‌ترین مناطق را نیز بسیار بهبود بخشد.
منبع: ۳dprint
