در فضای کوچک یک شرکت نوپا در پایین خیابان دانشگاه برکلی، همایون کازرونی پیشروی رباتیک با افتخار دربارۀ اینکه ابداع او بدون زوائد است توضیح می‌دهد. او می‌گوید: «ما تلاش می‌کنیم یک هوندا بسازیم و نه یک خودروی اسپرت.»
کازرونی آخرین اسکلت بیرونی رباتیک خود را که به معلولان و افراد با مشکل‌های حرکتی توانایی ایستادن از روی صندلی چرخدار و راه رفتن می‌دهد به خبرنگار نشان می‌دهد. او برای بیش از یک دهه است که به ساخت چنین سامانه‌هایی مشغول است و پیشتر در سال ۲۰۰۵ شرکت Ekso Bionics را که رهبر فعلی بازار اسکلت‌های بیرونی است تأسیس کرد. بنابراین جای تعجب نیست که کازرونی می‌گوید این دستگاه جدید از شرکت جدیدش، SuitX پیشرفته‌ترین است. ولی در فلسفۀ مهندسی کازرونی پیشرفته به معنای ساده است.
گروه او می‌توانست این اسکلت بیرونی را به حسگرها و موتورهای بسیار مجهز کند ولی او این کار را راه حل آسان می‌داند. کازرونی توضیح می‌دهد: «اگر شما چیزی بسازید و کار نکند، شما رفته و چیزی به آن اضافه می‌کنید.» ولی آنها این کار را نکردند و به جای آن مسیر سخت را انتخاب کردند. او می‌گوید: «من می‌خواستم اسکلت بیرونی بسازم که راه برود ولی بدون حسگر در پا، بدون محرک در زانو و بدون رایانه‌هایی با ابعاد یک آی‌پد»
چرا باید چنین کاری کرد؟ دلیل آن مدل تکمیل نشدۀ گروه کازورنی با نام Phoenix است که تنها ۱۲ کیلوگرم وزن داشته و قیمتی ۳۰ هزار دلاری دارد. سه اسکلت بیرونی رقیب آن در بازار دارای قیمت ۸۰ هزار دلاری و بیشتر بوده و دو مورد از آنها وزنی بیش از ۲۰ کیلوگرم دارند.
اسکلت بیرونی Phoenix هنوز در بازار آمریکا حاضر نیست. شرکت SuitX آزمایش‌های مورد نیاز برای دریافت تأییدیۀ سازمان غذا و داروی ایالات متحده را برای این دستگاه پزشکی انجام می‌دهد. و همانطور که بسیاری از کارآفرینان ناراضی می‌دانند، انتظار برای تأییدیۀ FDA می‌تواند طولانی و خسته‌کننده باشد. ولی کازرونی می‌گوید تسهیلات ساخت این شرکت در چین، آنها را در موقعیت مناسب برای ورود به بازار آسیا و اروپا قرار می‌دهد. او امیدوار است تا پایان سال دو محصول (یکی برای کودکان و یکی برای افراد بالغ) آماده کند.
کازرونی می‌گوید بزرگترین نوآوری مهندسی او، محدود کردن Phoenix به دو محرک روی هر مفصل ران است. بیشتر طراحی‌ها دارای دو محرک نیز در زانو برای بلند کردن و حرکت پایین پا برای گام برداری مشابه با حالت طبیعی هستند. همچنین Phoenix تنها دارای حسگرهای پایه‌ای برای اندازه‌گیری شیب، زاویه و شتاب است.
برای راه رفتن طبیعی کاربر، موتورهای مفصل ران تمام نیروی مورد نیاز برای بلند کردن پا را فراهم می‌کنندو سازوکاری در زانو آن را شل نگه می‌دارد تا پا بتواند نوسان کند. هنگامی که پا با زمین تماس پیدا می‌کند، این سازوکار زانو را سفت می‌کند تا پا بتواند دوباره وزن کاربر را تحمل کند.
البته فوت و فن واقعی کار ایجاد نرم‌افزاری است که اطمینان حاصل کند این روند در زمان درست و به شکل درست انجام می‌شود. یک خطا می‌تواند به معنای سقوطی خطرناک برای کاربر باشد.
منبع: spectrum.ieee.org
